لحاف دوزی؛ گم شده در لابهلای مدرنیته
ساعت 4 و نیم بعد از ظهر فروردین ماه است، به سمت مغازه لحاف دوزی حرکت می کنم، لحاف دوزی در داخل شهر است و من اکثر مسیرهای داخل شهری را با دوچرخه گز می کنم،با شنیدن نام لحاف دوزی یاد فیلم های قدیمی فارسی می افتیم که همیشه در آن یک مرد لحاف دوز با کمان بلند مشغول حلاجی پنبه ها بود و جالب اینکه من همیشه مدهوش آهنگ گوش نوازی بودم که از کمان او به گوش می رسید.